Głównym celem przeprowadzonych badań było zweryfikowanie hipotezy, dotyczącej wpływu platform heksagonalnego azotku boru poddanych zabiegom funkcjonalizacji i wzbogacania nanocząstkami złota oraz lekami, na wybrane modele in vitro. Biokompatybilność nanomateriałów została określona z wykorzystaniem hodowli dwóch linii komórkowych - L929 i MCF-7 w trzech punktach czasowych – po 24, 48 i 72 godzinach inkubacji. Komórki poddano ekspozycji na nanomateriały w stężeniach 3,125, 6,25, 10,0, 12,5, 25,0, 50,0, 100,0 i 200,0 µgmL−1. Otrzymane wyniki dla h-BN oraz h-BN-Au (h-BN z nanocząstkami złota) wykazały znaczną ich biokompatybilność i wskazały na możliwość zastosowania sfunkcjonalizowanych nanopłatków h-BN jako nośników leków. Nanopłatki h-BN-OH oraz h-BN-Au zostały poddane reakcji w celu przyłączenia 10-hydroksykaptotecyny (HCPT). W wyniku przeprowadzonej reakcji otrzymano nankompozyt charakteryzujący się stabilnym poziomem leku h-BN-OH-HCPT (analiza termograwimetryczna). Wyniki uwalniania leku z nanostruktur przez czas do 120 godzin wykazały obecności leku na stałym poziomie, wskazując, że otrzymane nanokompozyty stanowią swoisty „plaster z lekiem”. Analiza komórek inkubowanych z nankompozytami sprzężonymi z lekiem wskazała na minimalnie wyższy efekt cytotoksyczny w przypadku nanokompozytu h-BN-Au-HCPT w porównaniu z nankompozytem h-BN-OH-HCPT. W obu przypadkach stwierdzić można dawkozależny wpływ nankompoztwów na żywotność komórek. Redukcja żywotności była najwyższa dla stężenia 200,0 µgml-1 w przypadku h-BN-OH-HCPT (żywotność komórek na poziomie 10% dla testu CCK-8, 30% dla testu LDH i 0% dla testu NRU) oraz stężeń 100,0–200,0 µgml-1 dla h-BN-Au-HCPT (20% dla testu CCK-8, 18% dla testu LDH oraz 0% dla testu NRU). Co istotne nawet przy najniższych stężeniach nanokompozytów (przy poziomie 3,125 µgml-1, dla 72 godzin inkubacji) żywotność komórek podlegała znacznej redukcji osiągając poziom 50% (wynik dla testu CCK-8). Tendencja ta została potwierdzona także w wizualizacji konfokalnej oraz w testach DCFDA i kaspaz 3/7.

Kierownik projektu: dr inż. Magdalena Joanna Jędrzejczak-Silicka